BuzzerBeater Forums

Witam,
Po kompromitującym meczu czas na powrót na normalne tory. Nasza sytuacja z jako takiej zmieniła się na "lekko jesteśmy w dupie". Myślałem, ze bedziemy miec tylko 1 porażkę ale już wiemy ze az tak pieknie nie będzie. Pozostaje nam jednak walczyć do końca chodz mecze na wyjeździe w PO będą dla nas bardzo trudno.

Jestem mile zaskoczony formą naszych reprezentantow:
-6 w sprawnej
-5 w silnej
-2 w porządnej(Zygmuntowskiemu mogę to wybaczyć bo ostro na treningu popracował ale o tym niżej)
-1 w przeciętnej
-1 w niezdarnej - ale tego zawodnika od poniedziałku już w NT nie będzie.

Co do skoków to jest również miło:
-Zygmuntowski 2 skoki!!! SS10 = 110:D majkel razem z kozlikiem4 odwalają dobrą robotę przy treningu tego gracza. Brawa dla nich.
-Rakus kolejny skok, pobyt w nowej lidze wyszedł mu na dobre a nawet i na lepsze.
-RR po ciężkiej kontuzji wraca i to w dobrym stylu, skok. Jak tak dalej pójdzie to będzie pierwszym SG z pensją wieksza niż 200k;]
-Klaczunski kolejny skok. Wojna o miana najlepszego SFa w Polsce trwa. SS Klaczynskiego to 107! (Mowa o SS10)


Opis meczu dokona Ondai za co mu serdecznie dziękuje

-2 w porządnej(Zygmuntowskiemu mogę to wybaczyć bo ostro na treningu popracował ale o tym niżej)

Skubaniec strasznie dziwnie reaguje na minuty. Już w tamtym sezonie zaczął wariować :/.
Niby ma niezłe minuty a efekty nieciekawe. Zresztą tak grał w tym sezonie. Wszelkie rady i sugetie mile widziane ;)

54 silny - 64 silny - 67 porządny - 68 silny - 73 porządny - 53 porządny.

chłopak presji nie wytrzymuje. Poproś selekcjonera, żeby go z kadry wylał, to od razu mu skoczy :)

Jego były mistrz Tyberiusz jest teraz cały czas silny/sprawny, a jak grał w reprze za Presidenta, to przez pół sezonu miał porządną :)

-Klaczunski kolejny skok. Wojna o miana najlepszego SFa w Polsce trwa. SS Klaczynskiego to 107! (Mowa o SS10)

gonięęęęę 103 ale przy wysokiej staminie i rzutach osobistych

tylko, że cholernika nie dogonię muszę inaczej pokombinować :)

gonięęęęę 103 ale przy wysokiej staminie i rzutach osobistych
tylko, że cholernika nie dogonię muszę inaczej pokombinować

Ja też gonię chociaż na razie jestem w ogonie

to zdradź jaką SS ma już Twój marny gracz :)

SS10, czy też może SS12 ? I tak wynik nie jest zbyt imponująca ponieważ w tym sezonie mój "as" trenował umiejętności podkoszowe, co dla gracza niskiego jest oporne i zamiast np. 8-9 skoków na sezon zanotuje co najwyżej 6.

No to zaczynamy.

Raczej mają trochę entuzjazmu bo zagrali na luzie ostatnio z Libanem. Prócz demolki jaką im zapewnili Niemcy to jeszcze nieznacznie przegrali z wyżej notowaną Kanadą. Forma u Skandynawów wygląda tak 4 masz sprawną i porządna, 7 silną. Mają też kłopot bo Engh, ich zazwyczaj podstawowy SG odniósł kontuzję.

Selekcjoner ich Borislav jest zaprawionym w boju w norweskiej Ekstraklasie. Wygrał Ligę w 11 sezonie, natomiast Puchar Norwegii zdobywał w 9 i 10 sezonie. Przegrywał w finale Pucharu w 8,7 oraz 5 sezonie. Obecnie jest 6 w swojej konferencji, mimo 4 ranku krajowego oraz 256 światowego.

TOP 3 pod względem pensji.

Geir Clausen(9537636)-C
Ådne Grindheim(8177319)-C
Stefan Tillbrant(10905718)-C
Najlepszy obwodowy[pod względem pensji]-Stian Alm(9537281) [100k]



Polacy zajmują 36 miejsce ranku, Norwedzy 30 pozycji dalej [66].

Nie mają ustalonej taktyki ofensywnej, natomiast w obronie skorzy są do taktyki Każdy Swego. Tylko raz zagrali w deffie inaczej [3-2 z Niemcami].

Więc grywali tak

Atak : Push The Ball[sparing], Motion, Base Offence, Run and Gun, Patient, Base Offence.
Obrona : MtM[sparing]3x Mtm, 3-2, Mtm.

Statystycznie najlepszy na obwodzie jest Storli(3119333), a podkoszowy Grindheim.

Najlepszy rzucający - Storli [4 mecze gdzie wrzucił więcej niż 10 pkt];
Najlepszy zbierający - Grindheim [5 meczy gdzie zebrał więcej niż 10 piłek];
Najlepszy podający - Storli [4 mecze gdzie asystował niż 3 razy].

Last edited by Kulfix at 11/21/2010 1:57:35 PM

Norwegia - państwo położone w Europie Północnej na Półwyspie Skandynawskim. Administracyjnie podlegają Norwegii też Jan Mayen, archipelag Svalbard, Wyspa Bouveta, Wyspa Piotra I i Ziemia Królowej Maud na Antarktydzie (dwie ostatnie zgodnie z Traktatem Antarktycznym).

Geografia

Norwegia jest najmniej, po Islandii, zaludnionym krajem europejskim. Średnia gęstość zaludnienia wynosi 14,7 mieszkańca na 1 km². Ludność jest skupiona głównie w południowej części kraju, w regionie Oslofjord oraz na wybrzeżach. W miastach mieszka 3,3 mln osób (73% ludności, dane z roku 2001). Największą aglomeracją jest Oslo. Średnia gęstość zaludnienia aglomeracji wynosi 3787 osób na km². Inne duże miasta Norwegii to Bergen, Stavanger, Trondheim, Tromsø, Drammen, Fredrikstad, Molde, Lillestrøm, Kristiansand, Narwik.

Klimat

Południowa i środkowa Norwegia jest położona w strefie klimatu umiarkowanego morskiego, a północ (za kołem polarnym) w zakresie umiarkowanego chłodnego morskiego, graniczącego na północnych wybrzeżach z subpolarnym. W niektórych rejonach kraju śniegi utrzymują się cały rok, a temperatura dochodzi do -30 °C.

Historia

Najstarsze jak dotąd ślady działalności człowieka w Norwegii odkryto koło Komsa w okręgu Finnmark i niedaleko Fosna w Nordmøre. Datuje się je na około 9000 p.n.e. – 8000 p.n.e.

W 793 r. atakiem na klasztor w Lindisfarne rozpoczęła się epoka wikingów. Od tego roku skandynawscy najeźdźcy na długich łodziach często widziani byli w portach Europy Północno-Zachodniej. Norwescy wikingowie dotarli do Islandii, Irlandii (założyli tam miasto Dublin), Grenlandii a także do Ameryki.

We wczesnym średniowieczu kraj podzielony był pomiędzy lokalnych władców. Jednym z pierwszych, którzy podjęli próbę zjednoczenia, był Harald Pięknowłosy (nor. Harald Hårfagre). On to właśnie w roku 872, po bitwie pod Harsfjorden założył pierwszą w Norwegii siedzibę królewską – Avaldsnes.

Pierwszy kościół powstał w Norwegii w Moster w 995 r. za sprawą króla Olava Tryggvasona. Jako symboliczny moment chrystianizacji kraju uznaje się jednak bitwę pod Stiklestad, gdzie poległ władca Norwegii Olav Haraldsson, uznany później świętym. XIII wiek to czas świetności Norwegii: pod panowaniem Håkona IV w skład terytorium norweskiego wchodziły także Jämtland, Islandia, Wyspy Owcze, Orkady, Szetlandy i Grenlandia. W XIV wieku kraj został osłabiony przez zwiększające się wpływy Hanzy, epidemię czarnej śmierci w 1349 r. i walki o tron. Po śmierci Håkona VI w 1380 r. tron objął jego syn Olav IV, a następnie żona zmarłego króla, Małgorzata I, która była także królową Danii, a później i Szwecji. W 1397 Norwegia, Szwecja i Dania zawarły unię, zwaną kalmarską. Szwecja wyłamała się z unii w 1523 r. Norwegia, coraz bardziej zależna od Danii, pozostała w unii do 1814 r. Wtedy to, zwycięzcy w wojnach napoleońskich podpisali traktat w Kilonii, na podstawie którego Norwegia miała stać się częścią Szwecji, jako odszkodowanie dla tej ostatniej za stratę Finlandii na rzecz Rosji. Uchwalona 17 maja 1814 w Eidsvoll konstytucja była próbą odzyskania przez kraj całkowitej suwerenności. Skończyło się jednak na unii personalnej ze Szwecją. Pełną niepodległość odzyskali Norwegowie w 1905 r.

W I wojnie światowej kraj zachował neutralność. W II wojnie światowej również próbował pozostać neutralny, jednak zaatakowany przez wojska hitlerowskie 9 kwietnia 1940, przystąpił do antyhitlerowskiej koalicji. Pierwsze lata powojenne to lata rządów Norweskiej Partii Pracy. Odbudowano Norweskie Siły Zbrojne. W 1949 r. po długich debatach nad kierunkiem polityki zagranicznej kraj przystąpił do NATO. W sprawie przystąpienia do Unii Europejskiej odbyły się w Norwegii dwa referenda: w 1972 i 1994 r. Oba zakończyły się niewielką przewagą strony opowiadającej się przeciw członkostwu w Unii. Wskutek odkrycia złóż ropy naftowej i gazu ziemnego pod dnem Morza Północnego w latach 60. i 70. XX wieku, Norwegia jest obecnie jednym z najbogatszych krajów świata.

Gospodarka

Norwegia jest wysoko rozwiniętym krajem. Norweski PKB wynosił w 2006 roku nominalnie 335,2 mld dolarów, a po zmierzeniu parytetem siły nabywczej 191,7 mld dolarów amerykańskich. PKB per capita wynosił nominalnie 72306 dolarów (2. miejsce po Luksemburgu), a po zmierzeniu parytetem siły nabywczej 43574 dolarów (3. miejsce na świecie). Podatki stanowią 46% PKB, przy czym dużą cześć dochodów budżetowych stanowią dochody z państwowych firm wydobywczych. Wskaźnik Giniego, czyli poziom rozpiętości w dochodach, wynosi 0,26 i należy do niższych na świecie. W 1993 norweskie rezerwy złota wynosiły: 1,20 mln uncji, dewizowe 11,9 mld dolarów. W 1. połowie lat 80. przyrost produktu krajowego brutto wynosił średnio rocznie 3,4%, w 2. połowie obniżał się średnio rocznie o 2,2%. Wskutek ograniczenia inwestycji nastąpił wzrost inflacji i bezrobocia, szczególnie wyraźnie zaznaczyła się stagnacja w budownictwie i produkcji rolnej, której wskaźnik przyrostu 1986-1990 wynosił zaledwie 0,9%. Stopniowy rozwój następował w usługach, transporcie i łączności i w mniejszym stopniu w przemyśle. W 1992 przemysł łącznie z górnictwem i energetyką wytworzył 30,8% produktu krajowego brutto, budownictwo – 3,9%, transport i łączność – 10,5%, handel i usługi – 15,9%, finanse i ubezpieczenia – 13,7%, rolnictwo, leśnictwo i rybołówstwo – 2,9%

Przemysł

Najważniejszymi surowcami mineralnymi są ropa naftowa, wydobywana w 70% przez państwową firmę StatoilHydro, i gaz ziemny wydobywane z norweskiego sektora szelfu na Morzu Północnym i Morzu Norweskim, poza tym eksploatuje się rudy żelaza (głównie okręg Kirkenes), miedzi – koło Løkken, Sulitjelma i Røros, tytanu, niklu i molibdenu – w Knaben (jedno z najważniejszych złóż w Europie), także rudy cynku i ołowiu oraz srebro, siarkę, surowce skalne – wapienie i granity.
Norwegia ma dobrze rozwiniętą energetykę. Produkcja energii elektrycznej w przeliczeniu na 1 mieszkańca wyniosła 27 562 kWh – 1995 i jest najwyższa w świecie. Moc zainstalowana w elektrowniach wynosi netto 27 281 MW, 99,6% produkcji energii pochodzi z elektrowni wodnych (1991). Według danych z 2005 roku, roczna produkcja energii w tym kraju wynosiła 137,8 TWh z czego 136 TWh pochodziło z elektrowni wodnych. Jednocześnie zużycie energii w tym czasie kształtowało się na poziomie 125,8 TWh.[5]
Głównymi gałęziami przemysłu przetwórczego są: przemysł elektrochemiczny z produkcją m.in. ciężkiej wody, amoniaku, chloru i karbidu, środków transportowych, zwłaszcza stocznie (w tym także budowa platform wiertniczych do wydobywania ropy naftowej i gazu), tradycyjny, oparty na bogatych zasobach leśnych, przemysł drzewny i celulozowo-papierniczy, hutnictwo żelaza, aluminium i cynku, rafinacja miedzi oraz przemysł: maszynowy, metalowy, włókienniczy, elektrotechniczny, spożywczy (zwłaszcza rybny), porcelanowy i rafineryjny.
Ośrodki przemysłowe skupione są w południowej części kraju oraz na jego wybrzeżach, a największym jest Oslo.
Ważnym działem gospodarki Norwegii pozostaje, między innymi dzięki obfitości ryb w wodach przybrzeżnych, rybołówstwo, mimo rzeczywistego zmniejszania się połowów. 1980 – 2409 tys. t, 1985 – 2119 tys. t, 1989 – 1909 tys. t, 1991 – 2096 tys. t. W przeliczeniu na 1 mieszkańca – 488 kg (2000), co daje Norwegii 2. miejsce w świecie (po Islandii). Łowi się głównie śledzie, makrele i dorsze (do 1987 również wieloryby). Wyporność floty rybackiej 1991 wynosiła 281 tys. BRT. Największymi portami rybackimi są Bergen i Stavanger.