25η Μαρτίου 1914
Ο Δίας βλέπει την φαμίλια του Ολύμπου μικρότερη.. Έλειπε ένας θεός...Ο ΑΡΗΣ, ο θεός του πολέμου, αποφάσισε να εγκαταλείψει τον Όλυμπο για την Θεσσαλονίκη και την περιοχή «Βότση». Πρώτο του «παλάτι» στήθηκε στην περιοχή της Καμάρας, την καρδιά της πόλης.
Ιδρυτές του οι: Αγγέλου, Αγοραστός, Βλαχόπουλοι, Γκοτζαμάνης, Δήμου, Ζέγας, Θεοδωρίδης, Ιωαννίδης, Καραγιαννίδης, Κοτρότσης, Κρέης, Κυδωνάκης, Κωστίδης, Λάμπρου, Νακόπουλος, Παπαγεωργίου, Πλιάτσικας, Ρωσσιάδης, Σαλούστο, Τσιατσιαπάς, Κότσανος.
Σήμα, φυσικά ο θεός ΑΡΗΣ. Μόνο ένας θεός άλλωστε θα μπορούσε να υπερισχύσει της μεγαλύτερης ως τότε ομάδας της Θεσσαλονίκης, του ημίθεου Ηρακλή. (Από την πρώτη τους αναμέτρηση η τάξη επιβλήθηκε, με τον θεό να υπερισχύει του ημίθεου με 1-0)
Χρώματα, το κίτρινο και το μαύρο, τα χρώματα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας αφού η Θεσσαλονίκη αποτελούσε την δεύτερη πόλη μετά την βασιλεύουσα. Άλλωστε το όνειρο της Μεγάλης Ελλάδας και της αναβίωσης της αυτοκρατορίας ήταν πιο ζωντανό από ποτέ. (Τα χρώματα κατοχυρώθηκαν οριστικά για δεύτερη φορά στις 9/8/1925 μετά από αγώνα κόντρα στον ΠΑΟΚ -τότε Ένωση Κωνσταντινουπολιτών- που έληξε με 5-2)
Ο τίτλος του Αριστοκράτη τον ακολουθεί ακόμα και σήμερα. Άλλωστε ο μεγάλος για την εποχή μουσικοσυνθέτης και οπαδός του Άρη Ριάδης συνέθεσε τον πρώτο του ύμνο. Τα χνάρια του Ριάδη ακολούθησαν ο μεγάλος ρεμπέτης Μποέμης αλλά και το ζευγάρι Βελλής-Μαρινέλλα, όλοι τους οπαδοί του ΑΡΗ.
Ο ΑΡΗΣ γεννήθηκε για να είναι πρώτος και το επιβεβαίωσε από την πρώτη στιγμή. Κατέκτησε το πρώτο επίσημο τοπικό πρωτάθλημα, το πρώτο εθνικό πρωτάθλημα, το πρώτο μεταπολεμικό εθνικό πρωτάθλημα και τερμάτισε πρώτος χάνοντας τον τίτλο σε μπαράζ στο πρώτο επαγγελματικό πρωτάθλημα. Ήταν ο πρώτος σύλλογος που διοργάνωσε διεθνές φιλικό στην Ελλάδα, ο σύλλογος που δάμασε εις διπλούν την πρωταθλήτρια μέσης Ευρώπης (και τις 2 φορές με 2-1) Νίκολσον, ο σύλλογος που έσπασε το πολυετές αήτητο του «κάστρου» Ρενάτο Κούρι. Ήταν αυτός που συσπείρωσε όλους του Έλληνες της Θεσσαλονίκης νικώντας επανειλημμένα με ομάδα «ανάγκης» τις ομάδες του Γ’ Ράιχ κατά την κατοχή. Ήταν η ομάδα που έπαιξε στα ίσια την Εθνική Ουγγαρίας (επί εποχής Πούσκας) και την ανάγκασε σε άδικη (για τον ΑΡΗ…) ισοπαλία με 3-3. Ήταν ο σύλλογος για τα χρώματα του οποίου αγωνίστηκε ο μεγαλύτερος Έλληνας αθλητής όλων των εποχών, ο σύλλογος που έφερε πρακτικά το μπάσκετ στην Ελλάδα, ο σύλλογος που ανάγκασε την μεταφορά του θεατρικού ρεπό από Δευτέρα σε Πέμπτη και καθιέρωσε (έως σήμερα) το μειωμένο κινηματογραφικό εισιτήριο κάθε Πέμπτη. Ήταν ο σύλλογος που για σχεδόν 2 σαιζόν ήταν αήτητος σε τοπικό επίπεδο στην καλαθόσφαιρα, εξ ου και ο χαρακτηρισμός της «Αυτοκρατορίας». Ήταν ο σύλλογος που ανήρτησε πανό σε τελικό ευρωπαϊκού κυπέλλου στο Τορίνο με σλόγκαν «Πρωτεύουσα της Ελλάδος είναι η Κωνσταντινούπολη» ενώ 5 χρόνια αργότερα σήκωσε την γαλανόλευκη και μέσα στην Προύσα. Ήταν επίσης η πρώτη ομάδα που έσπασε το μονοπώλιο τίτλων της πρωτεύουσας σε υδατοσφαίριση και πετοσφαίριση. Ήταν ο πρώτος σύλλογος της βορείου Ελλάδος που είχε στις τάξεις του τον αρχηγό της Εθνικής Ελλάδος. Ήταν ο πρώτος σύλλογος που για χάρη του ιδρύθηκαν οι Σύνδεσμοι οπαδών, ο πρώτος σύλλογος που για χάρη του διοργανώθηκαν οι πρώτες μεγάλες οργανωμένες εκδρομές (ποδοσφαιρικά με το ναυλωμένο πλοίο «Τέτη» όπου κατέβηκαν στην Αθήνα 2.000 οπαδοί και μπασκετικά δεκαετίες αργότερα για τον τελικό κυπέλλου Αρης-Πανελλήνιος με 7.000 οπαδούς να κατεβαίνουν στην πρωτεύουσα). Παράλληλα οι οπαδοί του ήταν οι πρώτοι οπαδοί ελληνικής ομάδας που φωτογραφία τους κοσμούσε τα γραφεία της FIBA. Είναι ο τρίτος σύλλογος σε τίτλους πανελλαδικά (μετά από Ολυμπιακό & Παναθηναϊκό) και ο τρίτος αρχαιότερος (μετά από Ηρακλή & Παναθηναϊκό)
Ας με συγχωρέσουν οι παλιότεροι για ότι σημαντικό ξέχασα και ας με συμπληρώσουν.
Χρόνια πολλά,
αγάπη μου γλυκιά,
και στα 100,
θα μαι πάλι εδώ,
να στο τραγουδώ…