Ciekawostki Jednak obok tych bardziej znanych, większych miast, istnieją także takie, których sama nazwa zachęca do ich odwiedzenia. Należy do nich niewątpliwie Llanfair Pwllgwyngyll, miasteczka leżące na wyspie Angesey, którego nazwa w języku walijskim brzmi: Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch
http://www.llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantys.... Jest to najdłuższa nazwa miasta i trzecia co do długości nazwa miejscowości na świecie. Nazwę tą wymyślił szewc z pobliskiego Menai Bridge, a w języku polskim oznacza ona „Kościół Świętej Marii w dolinie białej leszczyny w pobliżu gwałtownego wiru rzecznego i kościoła Świętego Tysilio blisko czerwonej jaskini”. Już dla samej nazwy warto jest odwiedzić tę miejscowość.
Język walijski - język z grupy brytańskiej (p-celtyckiej) języków celtyckich, którym posługuje się ponad 600 tys. mieszkańców Walii (stan na 2001). W regionie tym ma on status języka urzędowego. Można wyodrębnić cztery główne dialekty: wenedocjański, powyski, domecki i gwencki. Najstarsze zabytki literackie pochodzą z VI w.
Blisko spokrewnione z nim są języki: bretoński i kornijski.
Posiada 23 spółgłoski, z których osobliwe jest występowanie dwóch wersji r i l: dźwięcznej i bezdźwięcznej (zapisywane odpowiednio l, ll, r i rh). Samogłosek jest 12, dzielą się one na krótkie i długie. Występują również dyftongi. Ciekawostką jest, że litera "w" służy do zapisu samogłoski.
Na języku walijskim pisarz J.R.R Tolkien oparł Sindarin - fikcyjny język, używany przez elfy zamieszkujące Śródziemie.
Rzeczowniki posiadają rodzaje (męski i żeński) i odmieniają się przez liczby. Brak odmiany przez przypadki. Język walijski posiada dość nietypowe reguły ortograficzne.
W XX stuleciu liczba użytkowników walijskiego zaczęła gwałtownie się kurczyć i twierdzono, że wygaśnie on w przeciągu kilku pokoleń. Spis powszechny zaczął zadawać pytania o język w 1891 roku, w tym czasie 54% ludności wciąż posługiwało się walijskim. Liczba ta malała z każdym kolejnym spisem, osiągając najniższy wynik w 1981 (19%), który utrzymał się w 1991, natomiast w roku 2001 wyniósł 21%. W spisie z roku 2001 odnotowano także, iż 20% osób potrafiło po walijsku czytać, 18% pisać, a 24% rozumieć mówiony walijski. Co więcej, największy ich odsetek był wśród młodych ludzi, co dobrze rokuje temu językowi. W roku 2001, 39% dzieci w wieku 10-15 lat potrafiło mówić, czytać i pisać po walijsku (wiele z nich poznało go w szkołach), odpowiednio 25% w wieku 16-19 lat. Jednakże, odsetek mówiących walijskim na obszarach, gdzie język ten jest głównym, wciąż maleje. Wydaje się, że to wzrastający walijski nacjonalizm utrzymuje ten język przy życiu, a powstanie walijskiego radia i telewizji zachęciło do jego poznawania. Prawdopodobnie najważniejsze okazało się wprowadzenie obowiązku nauczania walijskiego w szkołach dzieci do 16 lat, co spowodowało zwiększenie się popularności języka na obszarach walijskojęzycznych i podstawowej jego znajomości tam, gdzie dominuje angielski. Spadek odsetka Walijczyków znających walijski został zahamowany, a nawet obserwuje się wzrost jego popularności. Obecnie walijski stał się językiem codziennym w wielu regionach Walii.