και λεπτομέρεια για το 3ο δεκάλεπτο: το σκορ και το δικό μας και των ισπανών πήγαινε για πολύ χαμηλά. αλλά με την είσοδο του Καββαδά ο Γκασόλ βρίσκει χώρο και βάζει 10 πόντους σερί. Αυτή ήταν και η διαφορά της 3ης περιόδου. Ντάξει τι να κάνουμε, παίζει κι ο αντίπαλος μπάσκετ και είχε καλύτερο πάικτη μέσα στο παρκέ. Ποια επιλογή είχαμε λοιπόν;
Ίσως μόνο να έκανε ο Καββαδάς φάουλ στη 2η προσπάθεια του Γκασόλ ώστε να μην τον αφήσει να βρει ρυθμό και να παίρνει μπάλα με σέντρα από το τρίποντο. Αλλά αυτό ακριβώς είναι θέμα μπασκετικής ευφυΐας, εμπειρίας, ίσως και μιας πιο κυνικής Πεδουλάκιας προσέγγισης στην άμυνα.
;)
Ντάξει, θα ζήσουμε κι έτσι, αν και η Πεδουλάκια κυνικότητα πρέπει να ομολογήσω ότι είναι λατρεία :Ρ
Η ειρωνία είναι ότι μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο με ψάρωμα που δεν το είχε στο πρώτο.
Εχασε φάσεις βέβαια με τραγικό και ανεπίτρεπτο τρόπο, ειδικά εκεί που δίνει στον Γκασόλ το δεξί χουκ από το ένα μέτρο, χωρίς να χρειαστεί καν να πηδήξει ο Ισπανός, αφού επέλεξε να του μαρκάρει το ανάποδο πίβοτ και το αριστερό εξωτερικό χουκ... εξιλεώθηκε τουλάχιστον με το αντιαθλητικό, αφού το σίγασε το γατάκι τον Μαρκ από κει και πέρα
Ας μην αναφερθώ σε Ελληνες ονομαστικά, μέρες που είναι, αλλά μια ελληνοσερβική προσέγγιση , θα πρόσταζε το αντιαθλητικό με το κατέβασμα δυνατά του δεξιού χεριού πάνω στα χέρια και ώμο του αντιπάλου, να συνοδεύεται απαραίτητα και από τον αριστερό αγκώνα στην μέση του επιτιθέμενου... ;)