W poniedziałek zmierzymy się z Czarnogórą. Nastroje w kadrze są wyśmienite po 72-punktowym zwycięstwie nad Albanią, jednak sprawą oczywistą jest fakt, że najtrudniejsze mecze są przed Nami :) Celem było nabicie małych punktów, co myślę się udało, każdy zawodnik rozegrał dwucyfrową liczbę minut i zakończył mecz z jakimś dorobkiem punktowym. W ataku brylowali Kuchciak i Drążkowski, a za piłki do nich dogrywane zadbali Folcik, Głodek i Kiszka :)
Czarnogóra, Republika Czarnogóry (serb. Ćrna Gora, ros. Чёрныя Гора, ang. Montenegro, pol. Czorna Góra) – małe państwo mające wiele nazw. Bez dewizy. Czarnogóra znajduje się w Europie i zaśmieca 13 812 km² jej powierzchni. W Czarnogórze mieszkają 646 258,777754 osoby. Stolicą jest Cernogorickie Sćytić ca tech pićkóv z Beogradu dag ćerpią. Państwo, o którym mowa, leży nad Morzem Adriatyckim, które systematycznie zanieczyszcza. Z tego właśnie powodu w Czarnogórze nie istnieje rybołówstwo morskie.
Zwyczaje w Czarnogórze
Każdy Czarnogórzec pięć razy dziennie jest wzywany ze szczytu Czarnej Góry do rzucania obelg w stronę Serbii. Zwyczaj ten wywodzi się od religii powstałej w 1991 roku, zwanej Montenegryzmem. Założył ją jeden z serbskich separatystów. Jest oparta na bazie islamu i chrześcijaństwa. W skrócie: Czarnogórcy wierzą, iż Bóg jest Czarnogórcem, a szatan Serbem. W związku z tym, ich podstawowy dogmat nakazuje rytualne serbobicie. Dzień serbobicia przypada na chrześcijańskie Święto Zmarłych. Wtedy Czarnogórcy masowo przekraczają granicę Serbii, porywają Serbów, zaciągają ich do Czarnogóry i nabijają żywcem na płoty.
Czarnogórcy z założenia nienawidzą Serbów, jednak uznali, że warto połączyć się z wrogiem i niczym pijawka odessać z nich wszystkie bogactwa. Gdy już uznali, że zabrali wszystko, po prostu odłączyli się i teraz chcą odsysać Unię Europejską, która z założenia zmieni nazwę na Konfederację Unii Europejskiej i Czarnogóry.
Bezpośrednia przyczyna nienawiści do Serbów i trochę historii
Językiem urzędowym od wielu wieków w Czarnogórze jest serbsko-turecko-chorwacko-hercegowiński, znany też jako gwara czarnogórska. W tym języku słowo Serbia oznacza „zło największe”, a Serb „zło wcielone”. W związku z tym Czarnogórcy wierzą, iż walczą o słuszną sprawę. Z racji tego oprócz serbobić organizują też serbiaty (po naszemu: krucjaty). W historii odbyły się 52 serbiaty. Pierwsze dwie odbyły się w latach 1542 i 1544 i zmniejszyły o 75% liczbę ludności Serbii (z ośmiu do dwóch osób; problemem było to, że zostało dwóch mężczyzn). W przetrwaniu narodu pomogła pewna Rosjanka, która była nieoceniona przy wprowadzaniu w Serbii prawosławia. Kolejne serbiaty nie były już tak udane i w sumie pociągnęły ofiary w liczbie 22-óch serbskich psów, 4-rech krów i 5-ciu kur.
Przeciętny Czarnogórzec
Przeciętny Czarnogórzec jest wysokim przygarbionym mężczyzną z dwudniowym zarostem. Jest alkoholikiem, ma żonę z jedną brwią i włosami na klatce piersiowej, trójkę lub siódemkę dzieci, cztery psy i wygłodzonego kota. Popiera Czarnogórską Partię Narodową. Nienawidzi Serbów, choć sam nie do końca wie dlaczego i w przeciwieństwie do niektórych Polaków zna hymn swojego kraju.
Język
Jak już wspomniałem językiem urzędowym w Czarnogórze jest serbsko-turecko-chorwacko-hercegowiński. W związku z tą mieszanką, na linii Serbia – Czarnogóra powstają drobne nieporozumienia. Oto przykłady (po lewej po czarnogórsku, po prawej po serbsku i tłumaczenie na polskie):
dag – nye (nie)
ne – da (tak)
Serbia – Cerna Gora (zło największe)
Serb – Cernogorec (zło wcielone; potocznie: wielki idiota)
Milosević – cerna smerć (dżuma)
naśe priwatićne mare – ich werednić maże (Morze Adriatyckie)
Negdy dag Byla Serbijska Respoblica Makedonija – Byla Serbiecka Repoblika Makedonii (Macedonia)