Καλησπέρα κι από εμένα.
Να σας πω την αλήθεια δεν γράψω για το ΒΒ αλλά για την εθνική στο μουντομπάσκετ.
Απογοητευτικός ο αποκλεισμός από την 8άδα.
Ψάχνουμε καμιά φορά σαν θεατές μια επιτυχία είτε της ομάδας μας είτε της εθνικής μας για να ανεβεί και το δικό μας φρόνημα παρέα με την αδρεναλίνη. Και φέτος ήθελα να πιστεύω με το ταλέντο που υπάρχει πως κάτι καλό θα καταφέρναμε, αλλά μάταια.
Με Σλούκα, Καλάθη, Γιάννη Αντετοκούνμπο και Θανάση (τον συγκαταλέγω στους πολύ ταλαντούχους) ελπίζω να ζησούμε έστω μελλοντικά μια μεγάλη επιτυχία.
Θα κάνω εδώ τον προπονητή της εξέδρας και τον ξερόλα και θα πω δυο πράγματα.
α) δεν έχουμε σταθερότητα ούτε σε επίθεση ούτε σε άμυνα. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην φετινή σεζόν.
Φέτος πχ σκοράραμε από 65,4 πόντους ανά 100 σουτ (vs USA) έως 112,6 (vs New Zealand). Απόκλιση 47,2 !!!
Στην άμυνα από 70,2 (vs Montenegro) έως 107,2 (vs New Zealand). Απόκλιση 37!!!
β) Να βρούμε έναν προπονητή με πλάνο για κάποια χρόνια και να τον στηρίξουμε.
Ας μην είναι Ομπράντοβιτς, αλλά ας μην είναι και Σκουρτόπουλος ή Μίσσας.
Βλέπεις την Ισπανία έχει τον ΣΚαριόλο πόσα χρόνια. Της βγήκε που τον στήριξε στην αποτυχία. Σερβία τον Τζόρτζεβιτς πόσα χρόνια τώρα.
Σχετικά με τον ΣΚουρτόπουλο, στην αμυντική προετοιμασία της ΄Β φάσης φάνηκε αντάξιος. Και οι ΗΠΑ και η Τσεχία έκαναν μέτριες επιθετικά βραδιές απέναντί μας.
Αλλά το ματς με την Βραζιλία με την ΜΗ εκμετάλλευση των miss match κοντά στο καλάθι απέναντι σε κοντούς Βραζιλιάνους έβγαζε μάτι και δικαίως προκαλεί ερωτηματικά για το κοουτσάρισμα κατά την διάρκεια του ματς.
Ειδικά το ματς με την Βραζιλία, αμφιβάλλω και ερωτώ αν χρειάζεσαι καν σύστημα στην επίθεση.
Φτιάχνουμε ένα play στην επίθεση προκειμένου είτε να βγάλουμε ελεύθερο σουτ ή να σουτάρουμε πάνω σε ευνοϊκό match-up. Όταν ο Γκαρσία μαρκάρει τον Γιάννη, και βάζεις τον Γιάννη να κάνει σκριν στις βολές, τι προσπαθείς ακριβώς?
Και ένα άλλο παράπονο με τον Σκουρτόπουλο έχει να κάνει με την γλώσσα του σώματός του. Εμένα προσωπικά μου έβγαζε ανασφάλεια. Και δεν παίρνεις ρε φίλε τεχνική ποινή στο +12 απέναντι στην Τσεχία. Όχι την στιγμή του καλού σου μομέντουμ.
Ακούω τον Παναγιώτη Γιαννάκη κάποιες φορές και ηρεμώ από όσα λέει. Σαν να διώχνει η φωνή του τους φόβους σου.
Ο συγχωρεμένος ο Κώστας Πολίτης με ηρεμούσε. Καιγόταν τον σύμπαν το 1987, παρά την αγωνία του, τον έβλεπες ψύχραιμο, να σκέφτεται.
Το 87 στον ημιτελικό το πράγμα είχε στραβώσει με τους πλάβι χοντρά σε κάποια φάση. Στον τελικό παίξαμε παραπάνω από μια παράταση χωρίς Γιαννάκη και Φασούλα. Στον ημιτελικό του final 4 το 1994. Μπορεί να έχασε ο ΠΑΟ, αλλά μέσα στο ματς έκανε το μειονέκτημα του φορτώματος με φάουλ του Βράνκοβιτς σε πλεονέκτημα, βάζοντας τον Βολκόφ σέντερ να παίζει με πρόσωπο στο καλάθι απέναντι στον Φασούλα. 32 πόντους ο Σάσα εκείνο το βράδυ.
Τέλοσπάντων, στεναχωρέθιηκα με τον αποκλεισμό σήμερα και είπα να γράψω εδώ ελπίζοντας να ακολουθήσει και κάνα άλλο παιδί.