Για χρόνια τρωγόμουν γιατί να μην δούμε 1 Έλληνα στο ΝΒΑ πετυχημένο. Τα συμπεράσματα μου είναι τα εξής: 1ον) Μας λείπουν τα αθλητικά προσόντα, και όσοι τα είχαν είναι είτε χαζοί (Φώτσης, Ταπούτος Σόφο, Παπανικολάου), είτε ανυπόμονοι (Σπανούλης). 2ον) λείπει η φιλοδοξία. Οι Έλληνες είναι καλοπερασάκιδες, προτιμούν 1ος στο χωριό παρά 2ος στην πόλη. 3ον)Ταλέντο, αν και συγκριτικά με το μέγεθος της η Ελλάδα παράγει.
Κάποτε πριν χρόνια είχα ακούσει 1 πανεπιστημιακό (Σαρρής μάλλον) να λέει: Βάλε σε 1 δωμάτιο 1 Έλληνα μόνο του. Θα μεγαλουργήσει. Βάλε 2 Έλληνες μαζί. θα σκοτωθούν μεταξύ τους.
Η εθνική μπάσκετ είναι η απόδειξη του τι μπορούν να κάνουν οι Έλληνες ενωμένοι, έστω και αν υστερούν σε ατομικό ταλέντο. Ίσως το ποιο υγιές κομμάτι μιας άρρωστης κοινωνίας...