ΘΥΡΩΤΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ.....ο παίκτης με τον αριθμό 15
Ως καλαθοσφαιριστής, ο Γιώργος Θυρώτος γεννήθηκε σχεδόν ταυτοχρόνως με την ομάδα της ΑΕΛ, αφού το 1967, 13χρονος τότε, εντάχθηκε στο γαλαζοκίτρινο συγκρότημα υπό τις οδηγίες του μέντορά του, Μιχαλάκη Νικολαΐδη. Του ανθρώπου που θα βοηθούσε τον Γιώργο να εξελιχθεί σε παίκτη πρώτης κλάσεως και ηγέτη της μεγάλης ΑΕΛ της περιόδου 1972-1988, που είχε καθιερωθεί ως η Βασίλισσα του Κυπριακού μπάσκετ, κυρίως χάρη στο ταλέντο, την ηγετική προσωπικότητα και τη φλόγα του Γιώργου Θυρώτου.
Ο οποίος, δεν ήταν μόνο ο θέσει (πλέι μέικερ) ηγέτης της ΑΕΛ, αλλά και ο φύσει αρχηγός και καθοδηγητής της. Ευφυέστατος πλέι μέικερ, αριστοτέχνης πασέρ, εξίσου καλός driver και σουτέρ, έξυπνος αμυντικός, ο Θυρώτος συγκέντρωσε όλα τα στοιχεία του πλήρους γκαρντ και σε συνδυασμό με τη γνώση του παιχνιδιού και την απαστράπτουσα προσωπικότητά του έγινε υπόδειγμα αρχηγού. Είκοσι τρία χρόνια μετά, όταν ο Θυρώτος ως (απόμαχος παίκτης γαρ) προπονητής πλέον, αποχαιρετούσε την ΑΕΛ και φύλαγε για πάντα στο ντουλάπι των αναμνήσεων τη φανέλα με το Νο.15, ήταν κάτι περισσότερο από σημαία της ομάδας, αλλά και του κυπριακού μπάσκετ, καθώς είχε να παρουσιάσει (ως παίκτης ή παίκτης-κόουτς ή μόνο κόουτς) μια συλλογή με οκτώ τίτλους πρωταθλητή, έξι κυπελλούχου και δύο σούπερ καπ.
Ως διεθνής παίκτης ο Γιώργος Θυρώτος ταυτίστηκε επίσης με την Εθνική ομάδα, της οποίας υπήρξε φυσικά η σημαία. Στα 17 χρόνια της σταδιοδρομίας του ως διεθνής είχε προλάβει να αγωνιστεί σε τρία τσάλεντζ ράουντ του Ευρωμπάσκετ και να βοηθήσει την Εθνική ομάδα να φτάσει στον ιστορικό θρίαμβό της, δηλαδή την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στους πρώτους ΑΜΚΕ (1985, Σαν Μαρίνο). Ήταν μόλις 16 ετών όταν πρωτοφόρεσε τη φανέλα με το Νο.18 στην Εθνική ανδρών (ντεμπούτο κατά της Μικτής Θεσσαλονίκης στο Αλεξάνδρειο). Κι από το 1976, που άρχισε να λειτουργεί σε μόνιμη βάση πια το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, ο Θυρώτος ήταν ο αρχηγός και ο ηγέτης, φορώντας πλέον το αγαπημένο του Νο.15. Σταμάτησε από την Εθνική (και την ενεργό δράση ως παίκτης) το 1987 δίνοντας τους τελευταίους τρεις αγώνες του στους ΑΜΚΕ του Μονακό, όχι επειδή του έλειπαν οι δυνάμεις, αλλά διότι έπρεπε να αφοσιωθεί αποκλειστικά στην προπονητική.
Ήδη από το 1980 κρατούσε τον δύσκολο διπλό ρόλο του προπονητή-παίκτη στην ΑΕΛ και από το 1988 συνέχισε αποκλειστικά τη δράση του ως τεχνικός σε όλα τα επίπεδα.
ΤΙΤΛΟΙ ΩΣ ΠΑΙΧΤΗΣ
ΑΕΛ: 3 πρωταθλήματα (1974, 1978, 1980) και 2 κύπελλα (1978, 1980)
ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΔΡΩΝ: 1 χρυσό μετάλλιο σε ΑΜΚΕ (1985)
Το 1974 αναδείχθηκε από την ΕΑΚ κορυφαίος Κύπριος αθλητής της χρονιάς και άλλες τρεις φορές ψηφίστηκε από τους αθλητικούς συντάκτες ως καλύτερος καλαθοσφαιριστής της χρονιάς (1978, 1980, 1981).
ΤΙΤΛΟΙ ΩΣ ΠΑΙΧΤΗΣ-ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ
ΑΕΛ: 4 πρωταθλήματα (1982, 1983, 1985, 1987)
3 κύπελλα (1981,1982, 1983)
1 σούπερ καπ (1985)
ΤΙΤΛΟΙ ΩΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ
ΑΕΛ: 1 πρωτάθλημα (1988)
1 σούπερ καπ (1988)
ΕΘΝΙΚΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ: 3 χάλκινα μετάλλια σε ΑΜΚΕ (1991, 1993, 1997)