Εγω προσωπικα παρακολουθω τον Αρη. Οχι το ελληνικο πρωταθλημα. Αυτον αγαπω, με αυτον ειμαι πορωμενος. Ουτε με τους παιχτες του οπως λες, ουτε με τους προεδρους, ουτε με κανεναν. Μονο με το σημα, την φανελα, το γηπεδο κτλ. Οι υπολοιποι ειναι περαστικοι απο την ομαδα. Θα τα παρουν, θα παιξουν και θα φυγουν. Η ομαδα και ο κοσμος ειναι αυτα που θα μεινουν.
Ενα επιτραπεζιο δεν θα μου προσφερει ΠΟΤΕ τις συγκινησεις, τις χαρες και τις λυπες που μου προσφερει η ομαδα μου. Δυστυχως ο αθλητισμος ειναι επαγγελματικος πλεον και συμβαινουν αυτα που λες. Ενας μετριος παιχτης παιρνει οσα λεφτα δεν θα βγαλω εγω σε ολη μου την ζωη. Μακαρι να μην ηταν ετσι, αλλα ειναι. Δεν με νοιαζει καν.