9) Έλεγχος των κερδών των εταιρειών που διαχειρίζονται τα διόδια και τα υπόλοιπα δημόσια έργα. Αν φανεί ότι έχουν κερδίσει αυτά που έλεγε η σύμβαση, να γίνει άμεση επιστροφή στο κράτος, να κλείσουν κάποιοι σταθμοί διοδίων ή αν μείνουν ως έχουν, να μειωθεί το αντίτιμο σε τιμές κάτω του 1€. Υπάρχει αλλιώς και η χιλιομετρική χρέωση, όπως ισχύει στην Ιταλία, που είναι και πιο δίκαιη. Δεν είναι δυνατόν να πληρώνουμε 25€ μόνο σε διόδια για να πάμε Θεσσαλονίκη ή να πληρώνουμε 2,80€ στην Αττική οδό είτε είναι να βγούμε στην επόμενη έξοδο ή στο τέλος της.
10) Συμμετοχή και όχι παραχώρηση σε ιδιώτες των μεγάλων έργων για εκμετάλλευση. Το κράτος θα βγάζει ομόλογα (εσωτερικός δανεισμός δηλαδή) για την δημοπράτηση δημοσίων έργων μεγάλης κλίμακας και οι πολίτες, ουσιαστικά, θα χρηματοδοτούν το έργο, λαμβάνοντας ένα ποσό, ως τόκο, αντί το ίδιο πράγμα να το κάνουν οι τράπεζες και να καταχρεώνουν το κράτος, άρα εμάς.
11) Σταδιακή απελευθέρωση εναλλακτικών πηγών καυσίμων για φθηνότερα και ποιοτικότερα καύσιμα με ταυτόχρονη προστασία του περιβάλλοντος. Το υδρογόνο είναι μια λύση, το οποίο δεν έχει και απόβλητα σαν κατάλοιπα, αλλά αποσταγμένο νερό.
12) Χτύπημα του κυκλώματος των μεσαζόντων σε όλες τις παραγωγικές φάσεις της οικονομίας. Έτσι επιτυγχάνεται μικρότερο κόστος προϊόντος στο ράφι, εξαφάνιση των στρεβλώσεων που τόσα χρόνια επιβάρυναν τους πολίτες και την οικονομία και τελικά προτίμηση εγχώριων από τα εισαγόμενα προϊόντα. Σε αυτήν την περίπτωση ίσως μια λύση θα ήταν η επιβολή φόρου στις εισαγωγές, ώστε να μειωθούν ή να δοθεί μεγαλύτερη ώθηση σε επενδύσεις ίδρυσης παραγωγικών μονάδων.
13) Χτύπημα της παραοικονομίας, ιδίως του παράνομου εμπορίου, που μπλέκουν κυρίως μετανάστες, διότι κάθε χρόνο απορρέουν από την Ελλάδα 20 δις €. Η δόση του μνημονίου, που περιμένουμε είναι 15 δις €. Επίσης, απέλαση του συνόλου των μεταναστών (νόμιμων και μη), που αποτελούν μόνιμη πληγή για την χώρα -κυρίως οικονομική- και ποσόστωση τους στο 1% του πληθυσμού (δηλαδή περίπου 110.000 μετανάστες σε όλη την Ελλάδα). Όχι να μπαίνουν όσοι θέλουν, αλλά να γίνεται ιατρικός έλεγχος, γνωστικό επίπεδο, κριτήρια για το τι ειδικότητες χρειάζονται στην χώρα κτλ. Η οικονομική ζημιά των μεταναστών πλην του παραεμπορίου είναι τεράστια, διότι επιβαρύνουν τις συγκοινωνίες, τις δημόσιες υπηρεσίες, τα νοσοκομεία με αποτέλεσμα μεγάλο οικονομικό έμμεσο κόστος.
Φίλε mamuwalde, αυτά για να μην νομίζεις ότι τα έχω μπλέξει. Μπορώ να πω και άλλα, αλλά θεωρώ ότι δεν πρέπει να γίνουν όλα μαζί (το άρθρο 13 σίγουρα πρώτο), διότι χρειάζεται σταδιακή αλλαγή και όχι βίαιη προσαρμογή, διότι μπορεί τελικά να φέρει το αντίθετο αποτέλεσμα. Και δεν αναφέρομαι ξανά ούτε στις πολεμικές αποζημιώσεις, ούτε στην επιτροπή λογιστικού ελέγχου του χρέους και διαγραφής του απεχθούς, διότι δεν αποτελούν αναπτυξιακά μέτρα.
Υ.Γ. Ελπίζω να σας κάλυψα, διότι καθόμουν και έγραφα για ώρες χθες βράδυ :):):):)