τέλειωσε η σεζόν με τυχερό εμένα. θα ήμουν πιο χαρούμενος αν ήμουν τόσο δραστήριος στα φόρουμ όσο παλιότερα όπως τότε που έπαιζα στον όμιλο ΙΙΙ,11. ελπίζω όμως σαν παρουσία ομάδας να είχα στοιχεία που προκαλούν ενδιαφέρον και που θα ήθελε κάποιος να αφομοιώσει ή προσθέσει στην δική του ομάδα.
δυο λόγια για φετινή σεζόν αρχίζοντας όμως από πολύ πίσω.
εμένα μου αρέσουν οι προπονήσεις. αν δεν υπήρχε αυτό το στοιχείο 99% δεν θα έπαιζα τόσες σεζόν. υπάρχει όμως και με διασκεδάζει αφάνταστα γιατί λατρεύω την ενίσχυση της ομάδας εκ των έσω. αργά μεν, αλλά σταθερά και ελεγχόμενα και με μπόλικη ευελιξία. αυτό τώρα με τη σειρά του προκαλεί ένα δέσιμο με τους παίκτες που αν είναι και national potential καταλήγει σε ένα κυνήγι του να γίνουν διεθνείς. όμως κάποια στιγμή οι μισθοί μεγαλώνουν τόσο που οριακά τους αντέχεις.
αυτός είναι και ο λόγος που νιώθω προσωρινά ανακουφισμένος από την άνοδο και σε αυτό οφείλονται και οι τόσες προπονήσεις του Κουλού και του ΣΙδηρό στο 5. μόνο από εσωτερικές προπονήσεις θα μπορούσα να ελέγξω τους μισθούς τους και να κερδίσω χρόνο σε περίπτωση που δεν τα κατάφερνα φέτος. για να καταλάβετε, από τη σεζόν 21 κιόλας πολλοί μου έλεγαν να πουλήσω κάποιον εκ των δύο!!! πράγμα όμως αδιαπραγμαύτευτο για εμένα που έχω στόχο να τους δω να συνυπάρχουν στην εθνική Ελλάδος.
στόχος ήταν η άνοδος λοιπόν, με προπονήσεις μόνο στο 5, με προσοχή στις καταστάσεις που αυτόματα έκανε αδύνατη τη συνύπαρξη αυτών των δύο στην πεντάδα μου συχνά. κι αυτό ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι αφού έχανα και σε επίθεση αλλά και σε άμυνα.
τελικά η σεζόν κύλλησε πολύ ομαλά και πολύ ήρεμα. πρώτα από όλα κλήθηκε νωρίς σχετικά μέσα στη σεζόν ο Κιρίλος στην εθνική κι αυτό με απελευθέρωσε αφού πλέον ήξερα πως είχα πετύχει κάτι για το οποίο θα καμαρώνω μέσα μου για πάντα. έπειτα πήγα καλά στο κύπελλο και δεν μετάνοιωσα ούτε στιγμή για την δυνατή που επέλεξα απέναντι στην ομάδα της Α1. μπορεί να αποκλείστηκα, μπορεί να έχασα την έδρα για τους τελικούς, αλλά άρχισα να εμπιστεύομαι ακόμα περισσότερο την ομάδα μου.
στα πλέι-οφφ ήμουν τυχερός. δεν υπήρξε μεταγραφική ενίσχυση από κάποια ομάδα, είχε τραυματία βασικό ο Μαρπισσαϊκός που μου έκανε τη ζωή πιο εύκολη και έτσι έφτασε με φουλ ενθουσιασμό στους τελικούς.
αντίπαλος εκεί ο πολύ πολύ σοβαρός μάνατζερ της Βομβάυ, ο Δημήτρης. κι εδώ ειχα όση τύχη χρειαζότανε για να σπάσω την έδρα στις λεπτομέρειες σε ένα από τα συναρπαστικότερα ματς που έχω δώσει ποτέ μου, ένα ματς που όπως ξεκίνησε μου άφηνε την εντύπωση πς θα χάνω με 20 πόντους στο ημίχρονο. σήμερα τα πράγματα στο pre-game ήταν ελαφρώς ευκολότερα και έγιναν ακόμα πιο εύκολα στην πράξη λόγω των επιλογών μας συνδυαστικάπου στο κούμπωμά τους με βόλευαν πολύ.
Δυό Λόγια για Εσάς
Βομβάυ Μιξ : από τους μάνατζερ που αξίζουν με κλειστά τα μάτια Α2. καλός εγκεφαλικά πολύ ο Δημήτρης και με ρόστερ με επιθετική ποικιλία, κάτι πυο λατρεύω εγώ προσωπικά.
Τσόχας : αν κοντράρει τους πάντες με 170,000 μπάτζετ, σκεφτείτε το θα κάνει με 300,000, ειδικά αν δυνάμωνε πρώτα τις άμυνές του με αυτά τα λεφτά.
Τιπ : η πρώτη μου ήττα με το καλημέρα εδώ και δεν ήταν η μόνη. μια ομάδα που πρέπει να αντιγράφει κανείς τις κινήσεις στο κλειστό του. με τέτοιο κλειστό και με προσχτικές τιμές στα εισιτήρια, ε θα έρθει η άνοδος.
ΚΤΠ : άλλη μια ομάδα που με νίκησε 2 φορές όσο έμεινα εδώ. άλλη μια ομάδα από την οποία έχουμε απαιτήσεις κα ιτην παρακολουθούμε περισσότερο.
Ξεχώρισα τις πιο δυνατές ομάδες της 3ετίας που ουσιαστικά κατευθύνουν το επίπεδο δυσκολίας στον ΙΙΙ.10.
Τα Μετέωρα έχουν μέλλον σίγουρα, ενώ οι Μπιριμπάκηδες επίσης με τρόμαζαν εμένα, ειδικά αφότου είχα δει στη λίστα τους 3 περιφερειακούς του.
σας κούρασα λίγο με αυτό το ποστ. ελπίζω να ήταν λίγο και μην χρειαστήκατε depon όσοι το διαβάσατε όλο.
χαχαχαχαχαχα
μακάρι να φανώ αντάξιος του ομίλου μας στην Α2 και θα χαρώ πολύ να ξαναβρεθούμε αντίπαλοι ξανά στο μέλλον είτε στην Α2 είτε ακόμα καλύτερα στην Α1 !!!