Φίλε, akouvalitos, σ' ευχαριστώ κι ας μην μου έδινες καμία τύχη πριν την έναρξη των πλέι οφ....
Τέταρτη και φαρμακερή, λοιπόν, με τον Ολυμπιακό να προκρίνεται επιτέλους σε τελικό. Ξόρκισα τον κακό μου δαίμονα, αφού τις τρεις προηγούμενες χρονιές οι Flagrants στέκονταν εμπόδιο. Ειδικά την περσινή σεζόν, με πείραξε αφάνταστα, γιατί πίστευα ότι είχαν τον τίτλο στο τσεπάκι. Βέβαια, στο παρκέ ανατρέπονται τα πάντα κι εκεί φαίνεται ποιός έχει τα πιο μεγάλα @@... Όπως και στο real basket, θεωρώ...
Πάμε τώρα για την σειρά των τελικών απέναντι σε Slobodna Dalmacija. Ο Dimi74 πρέπει να ανάψει μία λαμπάδα στον Aleksandar Ljubičić, αφού χάρη σε δικό του καλάθι 13'' πριν το φινάλε μπόρεσε να ισοφαρίσει 92-92 και να στείλει το ματς στην παράταση. Η Tiflida bc "λύγισε" στον έξτρα χρόνο, και πίστεψα προς στιγμήν ότι θα έκανε τη μεγάλη έκπληξη, αφού είχε τον έλεγχο της αναμέτρησης στο μεγαλύτερο μέρος της κανονικής διάρκειας.
Συναρπαστικός ο ημιτελικός στους μπλε, πιο χαλαρά κύλησε το δικό μου παιχνίδι απέναντι στον αντίπαλο, ο οποίος στο 4ο και τελευταίο 12λεπτο έδειξε να μένει από... καύσιμα. Ο μάνατζερ DetroitBasketball επί τρεις συνεχόμενες σεζόν με έστελνε πρόωρα για... διακοπές, αλλά αυτή τη φορά και δίχως να έχω θέσει στόχο να κυνηγήσω κάτι καλό, πέρασα στον τελικό. Η περσινή αποτυχία με είχε απογοητέψει οικτρα, το επαναλαμβάνω αυτό, αλλά τελικά ο πρόεδρος είπε να αδειάσει το θησαυροφυλάκιο, μπας και επιστρέψω στη Γ' Εθνική.
Απλά ΗΓΕΤΗΣ ο Stuart Vereker, ο οποίος κάνει πλάκα στην 4η κατηγορία της Ελλάδας. Και πώς να μην κάνει, αφού πέρυσι ήταν 2ος καλύτερος παίκτης στο USA NBBA και πριν τρεις σεζόν μόλις είχε αναδειχθεί MVP του αμερικανικού πρωταθλήματος! Μου θυμίζει την εποχή που ο ΠΑΟ είχε φέρει στην Ελλάδα τον Ντομινίκ Γουίλκινς και το μακρινό 1996 είχε σηκώσει για πλάκα την Ευρωλίγκα, ενώ είχε βγει και πολυτιμότερος παίκτης του φάιναλ φορ στο Παρίσι.